Do teatru przybywają koordynatorzy ds. intymności: „Wymówka bycia bardzo namiętnym aktorem nie jest już wystarczająca, aby móc obmacywać i całować się po francusku”.

Leżąc na łóżku przykrytym ptasią konstrukcją, Octavio Paz uprawia seks oralny ze swoją żoną, Eleną Garro . Na środku ulicy Adolfo Bioy Casares obmacuje pośladki kobiety, która została jego kochanką, samej Eleny Garro. Czas mija i to ponownie Octavio Paz wsuwa dłoń pod spódnicę Bony Tibertelli , swojej ostatniej miłości. I niemal natychmiast włoski malarz obmacuje członek artysty Francisco Toledo , po jej rozstaniu z meksykańskim noblistą.

Wszystko to wydarzyło się w prawdziwym życiu — albo przynajmniej w umyśle Paz — a także na scenie Teatro de La Abadía. Los amores feroces , które właśnie miało premierę w madryckiej sali, to sceniczne tłumaczenie wierszy meksykańskiego poety, jego korespondencji i fragmentów jego książki La llama doble . Ale przede wszystkim oznacza to początek nowej ery dla hiszpańskiego teatru. Produkcja, z dramaturgią Jorge Volpiego i reżyserią Rosario Ruiz Rodgers, jest pierwszą, która włącza rolę koordynatora intymności do swoich prób. Ta rola stanie się obowiązkowa po zatwierdzeniu najnowszych poprawek do Statutu Artysty . Ta rola będzie obowiązkowa w przypadku projektów, które zawierają sceny seksualne, nagość, symulowaną przemoc seksualną lub kontakt fizyczny uznany za intensywny.

Podczas wszystkich prób do „Los amores feroces” , które obejmowały tego typu sceny – prawie tuzin – Rebeca Medina była obecna, aby wyjaśnić aktorom, jak postępować w każdej z nich i odbyła z każdym z nich indywidualne spotkania , aby mogli wyrazić swoje odczucia w danej sytuacji. Ta koordynatorka ds. intymności, jedna z niewielu wykwalifikowanych osób w naszym kraju, przybyła po spotkaniu z dyrektorem produkcji. „Dała mi scenariusz, abyśmy mogli zobaczyć, gdzie chce umieścić sceny o treści seksualnej, i zobaczyliśmy, jak to możliwe. Pierwszą rzeczą, którą im pokazałam, gdy przybyli na próby, była rutyna sprawdzania granic, którą stosowaliśmy każdego dnia, ponieważ granice zmieniają się w zależności od chwili” – wyjaśnia.

Ceremonia ta polega na tym, że aktorzy stoją przed sobą, pytając się nawzajem o swoje odczucia wobec tego, co robią na próbie, a od tego momentu dotyk postępuje. Z dnia na dzień staje się coraz bardziej płynny. „Wcześniej wszystko było dozwolone, szczegóły narracji ginęły, ponieważ był tylko dotyk i symulowany seks bez żadnego komentarza. W tym przypadku to wszystko nadal istnieje, ale jest dobrze zrobione” – zauważa Medina, która była trenerką czwórki aktorów – Leonarda Ortizgrisa, Isabel Pamo, Lucíi Quintany i Germána Torresa – a obecnie jest doradcą w Fuenteovejunie w National Classical Theater Company. „Aktorzy teatralni są przyzwyczajeni do skakania z klifu bez spadochronu i na początku byliśmy trochę nieufni. Kiedy zaczęliśmy pracować, odkryliśmy atmosferę bezpieczeństwa i spokoju, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczyliśmy” – wyjaśnia Torres. Jej koleżanka Quintana dodaje: „Chodzi o budowanie szacunku, o myślenie o sobie nawzajem, a nie o pozwalanie każdemu robić, co mu się podoba”. Wymówka, że ​​jesteś bardzo namiętnym aktorem i potrafisz oddać się obmacywaniu czy francuskim pocałunkom, nie jest już ważna .

W rzeczywistości to jeden z punktów poruszonych w tej produkcji, gdzie symulowano pocałunki, aby nie stały się one stałym elementem prób – na przykład poprzez przyciśnięcie dwóch policzków do siebie. Aktorzy używali również wyściełanych miseczek na genitaliach, aby tarcie nie było bezpośrednie, a spuszczone powietrze z piłek do pilatesu i małe poduszki w tym samym kolorze co prześcieradła były umieszczane, aby podczas symulowanego stosunku nie dochodziło do bezpośredniego kontaktu między bohaterami. „Bariery fizyczne są w tym przypadku ważne” – zauważa Rebeca Medina, która podkreśla, że ​​wprowadzenie tej formy do produkcji, jak to już się dzieje w filmach, aby kontrolować sceny o treści seksualnej, pozwoli „uniknąć nadużycia władzy”. „ To nadużycie było stałym elementem ”. Reżyserzy starej daty uważali, że mają absolutną kontrolę i mogą inscenizować sceny o dużej intymności bez udziału aktora. Albo podczas tych prób obecni byli pracownicy sceny lub ekipa oświetleniowa, zamiast zamkniętego pomieszczenia z samymi głównymi bohaterami.

Aktorzy z „Los amores feroces” również spotkali się z tego typu sytuacjami podczas poprzednich produkcji. W listopadzie ubiegłego roku Narodowe Centrum Dramatyczne wydaliło aktora ze swojego spektaklu „La gaviota” (Mewa) za molestowanie seksualne . Założyciel szkoły teatralnej Juan Codina również został zwolniony za rzekome napaści seksualne. „Myślę, że ta informacja jest teraz konieczna, ponieważ na szczęście sama nie doświadczyłam takich sytuacji, ale znam wiele historii. Gdyby aktorzy i aktorki byli lepiej chronieni, wiele nadużyć by nie miało miejsca” – wyjaśnia Lucía Quintana. Isabel Pamo kontynuuje: „ To nie tylko ważne dla nas, ale i bardzo pozytywne dla studentów teatru, ponieważ to nie pierwszy raz, kiedy reżyser jest sam na sam ze studentką i prosi ją o rozebranie się do sceny. Doszło do wielu nadużyć, a teraz łatwiej będzie je wykryć”. Młodzi aktorzy nie będą już uważać za normalne, że trzeba się rozebrać lub grać sceny z dotykaniem, aby dostać pracę w tym świecie.

Leonardo Ortizgris, aktor zamykający ten kwartet, wnosi dodatkowy element do dyskusji o nadużyciach w teatrze: „Wierzę, że bezpieczeństwo nie będzie dotyczyć tylko aktorów. Reżyser również będzie miał przy sobie osobę, która nie będzie mogła zostać oskarżona o nadużycie władzy czy molestowanie . Myślę, że w dzisiejszych czasach potrzebujemy osoby, która będzie w stanie spełnić tę rolę”.

I tak to się zaczyna.